De finish komt ‘in zicht’
Nog een dag of twee zeilen en misschien ben ik dan wel in Falmouth. Een dag of twee is best een heel eind maar toch bekruipt je het gevoel dat je er bijna bent, waardoor je anders gaat denken. Daarnaast is er de ranglijst waarop je toch graag een goede plek wenst, dus moet ik een sprint trekken, wat eigenlijk erg moeilijk is met zeilen. Want er zijn zoveel factoren die bepalen hoe hard je gaat, je bent daar zelf een onderdeel van, maar niet alles bepalend. Het voelt een beetje als of je constant je spieren spant om dat laatste stuk er zo snel uit te persen.
Om dit tegen te gaan, heb ik vandaag een broodje gebakken, mijn voorraad bekeken en bedacht dat ik het hier nog makkelijk vijf dagen uithoud!
Ben een heel droevig maar bijzonder boek aan het lezen en ga zo dadelijk iets met linzen te eten maken. Het weer is prima, de barometer loopt nog steeds op, alleen de windrichting kan beter…