Ik zou eerst vandaag vertrekken en gisterochtend voelde ik me geweldig, uitgerust en klaar om te gaan, maar naar mate de dag vorderde werdt dat steeds minder.

Toch nog maar een dagje blijven, en morgen ochtend vertrek. En ik zie wel hoe het gaat, het liefst wil ik zo snel mogelijk naar huis, maar het kanaal is ook erg druk en er varen ook allerhande kleine vaartuigen die geenAIS hebben dus je moet de hele tijd echt goed opletten, dus slapen is eigenlijk nauwelijks mogelijk. We zien het wel.

Maar oh, wat was het hier, het weerzien van alle zeilers in Falmouth, weer super! Heel bijzondere momenten, hartverwarmend en emotioneel. Je moet er wel wat voor over hebben maar dit had ik toch echt voor geen goud willen missen.

Ik denk dat ik hier mijn’15 minutes of fame’ binnen heb. Er komen mensen naar me toe om me te feliciteren met mijn resultaat, die ik absoluut niet ken. Zij hebben de race gevolgd en hebben gezien dat Yenda via D’ouessaint naat Falmouth is gevaren en daar mee zeker 5 plaatsen omhoog is gegaan in de ranglijst. Ook in de haven zegt iedereen wat een geniaale move dat was, nou dat is dan weer fijn toch?

Gevolgen

Door die golf die binnen kwam zat echt overal zeewater, wat, als je het laat opdrogen elke keer weer water aantrekt, dus je moet het echt goed schoonmaken, een hele klus!

Verder zijn door de klappen de schroeven uit het meubilair getrild, zie foto. En spullen die in een rek lagen hebben zichn op de een of anderen manier horizontaal verplaatst…?

Ik ben dus van de ‘rhumb line’ afgeweken en naar het Oosten gaan varen, dit betekende ook dat de wind min of meer tegen ging staan en hier gaat ook de stroom een rol van betekenis spelen. Met andere woorden het was een zwaar stuk met soms echt veel wind, ik heb hier zelfs voor het eerst ooit met eenstormfok op gevaren. Het voordeel is dat het wat rustiger vaart maar een nadeel is dat de snelheid uit de boot is.

Het was een vermoeiend en zwaar stuk, ik heb daar overwogen om het op te geven. Het moeilijkste is de klappen die de boot krijgt, dat kan je je niet voorstellen, die zijn echt ongelooflijk. De boot wordt ongeveer tot aan de kiel uit hetwater getild en valt dan met een enorme klap tegen de nieuwe aanrollende golf. Het heb het gevoel dat elk moment de boel uit elkaar kan vallen of de mast breekt, en al die spanning gaat als het ware in je lijf zitten.

Maar het is gelukt, ik ben om het verkeersscheidingstelsel van D’ouessaint heen gevaren en toen ook weer met f*cking veel wind naar Falmouth. Snelheid rond de 9 a 10 knopen. 

Ongeveer 1 mijl voor de entree van de haven ben ik overvallen door een ‘freakwave’ een hele hoge golf die opeens van de andere kant kwam en van de boot een onderzeeer maakte, dit terwijl ik net mijn hoofd in de kajuitingang stak om te kijken hoe ik de haven aan moest varen.

Heel erg vervelend… de sprayhood is afgebroken en viel achter mij neer, een ernorme bak water viel de kajuit in en toen me realiseerde wat er gebeurd was en omkeek zag ik dat mijn bakskist die achter in de boot staat in een soort klem verdwenen was!

Ongelooflijk! De kracht van het water heb ik nooit eerder zo ervaren. 

Ik stont de trillen op mijn benen…

En op dat moment belde de welkomscommisie via de marifoon om me te feliciteren mijn mijn resultaat, effe niet dus…

Het zit wat tegen

Yvon vertelde mij via de sms dat er een “nasty Easterly” aankomt, en daar ben ik eens goed naar gaan kijken. Er komt een ventury effect uit het kanaal, dit betekent heel veel wind uit het Oosten met wind stoten tot 40 knopen. Dat is echt iets waar je niet tegen in wilt kruissen dus ik heb besloten om richting Brest te varen en daar om het verkeersscheidingstelsel heen en dan met een halve/aande windse koers naar de meet.

We gaan zien wat dat oplevert, maar het is wel een stuk omvaren, dus we zijn er nog zeker niet.

De finish komt ‘in zicht’

Nog een dag of twee zeilen en misschien ben ik dan wel in Falmouth. Een dag of twee is best een heel eind maar toch bekruipt je het gevoel dat je er bijna bent, waardoor je anders gaat denken. Daarnaast is er de ranglijst waarop je toch graag een goede plek wenst, dus moet ik een sprint trekken, wat eigenlijk erg moeilijk is met zeilen. Want er zijn zoveel factoren die bepalen hoe hard je gaat, je bent daar zelf een onderdeel van, maar niet alles bepalend. Het voelt een beetje als of je constant je spieren spant om dat laatste stuk er zo snel uit te persen.

Om dit tegen te gaan, heb ik vandaag een broodje gebakken, mijn voorraad bekeken en bedacht dat ik het hier nog makkelijk vijf dagen uithoud!

Ben een heel droevig maar bijzonder boek aan het lezen en ga zo dadelijk iets met linzen te eten maken. Het weer is prima, de barometer loopt nog steeds op, alleen de windrichting kan beter…

Rust in de tent
Er gebeurt hier niet zo veel hoor, vandaag twee vrachtschepen gezien, gister een grote vissersboot die diep in de golven dook en een oranje voetbal, en altijd zijn er wel een paar meeuwen die tussen de golver door scheren.

Verder ben ik druk met het ene zeil er op, het andere er af en zo voort…

Vandaag de hele dag met de spinaker op gevaren, het ging lekker hard, maar er stonden ook nog aardig grote rollers van gisteren (dat was een dag met veel wind en behoorlijk hoge golven, dat is altijd heel moeilijk om te bepalen, maar ik schat dat ze een meter of 5 hoog waren). Nu net heb ik de spi er af gehaald, en dus gaan we ook een stuk langzamer, een knoop of 6,5. Maar is is wel heerlijk zo, lekker rustig door het water glijden met de ondergaande zon op de achtergrond.

Dan maar even uit de race modus…. de boel opruimen, mee brullen met de meezingers van de Police en een rustige nacht, kan niet beter!

Na lang wikken en wegen heb ik voor de Oost kant van het eiland gekozen, er zou daar eerder en meer wind komen volgens de voorspelling. Het lijkt er nog niet erg op. Elke zoveel minuten probeer ik iets te bedenken om meer vaart in de boot te krijgen, maar het lukt niet echt, de boel blijft ongestructureerd heen en weer klapperen. Wel lekker weer ;)