Author: Bertram van Linge
Aanmeren, bier en slapen!
Aankomst Ponta Delgada, op Sao Miguel Azores
De start inFalmouth was voor Yenda geen succes, na een uurtje rond varen op grootzeil voorafgaand aan de start had ik de indruk er 5 minuten over te doen; van een zekere ton naar de startlijn. Dit bleken er bijna 10 te zijn, gevolg 5 minuten te laat over de startlijn.
And we’re of! Er stond een lichte bries schuin van voren en we moesten zo hoog mogelijk varen om de ‘Menacle’ boei rechts van de boot te houden. Daarna kon ik iets meer de wind van opzij laten inkomen. Na wat gewissel van zeilen uiteindelijk op de gennaker er van door, dat ging redelijk goed. Na dat we de Scilly’s waren gepasseerd aan de wind richting de Azoren!
De eerste vier dagen waren aan de wind, de golfslag was kort en hevig. De boot maakte enorm klappen op het water, het leek wel of er iemand met een voorhamer op het schip aan het beuken was. De eerste echte stress kwam door een may-day bericht van Big Foot, een J105. Zij hadden ergens een scheur in de boot en maakten veel water. Na veel heen en weer gecommuniceer via de marifoon en begeleiding door Purple Mist zijn ze tegemoet gevaren door de reddingsdiensten van de Scillys.
De boot die toen nog bij mij in de buurt was heeft het helaas ook moeten opgeven, ik meen dat er iets was met z’n verstaging. Daarna twee dagen geheel alleen en niemand om me heen ( dat kan ik zien op de AIS). Het was stug doorvaren aan de wind met een korte golfslag die over de lange deining van de oceaan heen stond, het voelde alsof je in de wasmachine zat.
Na een windstilte, die er dan opeens is…, was daar opeens Je Vole met Udo en Sabine. Ze waren mij in de nacht van die windstilte voorbij gevaren (ik was in slaap gevallen en twee mijl naar achteren gedreven). “Oh shit, waar komen die vandaan!” Toen werd het opeens wel een heel stuk leuker, ik had een boot om tegen te varen, en die spanning hebben we bijna tot aan de finish volgehouden. Het laatste stuk rond het eiland werd ook geplaagd door windstiltes, heel erg frustrerend. Ik heb alles geprobeerd om die boot vooruit te krijgen, alle zeilen in alle mogelijke combinaties om net dat ene vlagje te pakken, zelfs nog de puts aan een lang touw overboord slingeren en dan snel binnenhalen, maar dat was toch te veel gedoe en niet handig. Op de finish was het ook nog even heel spannend, de Rainmaker kwam van de andere kant van het eiland en lag beter op de wind, maar gelukkig kon ik net voor hem finishen
Nog 1 nachtje slapen….
Het is vrijdagavond, heel erg rustig hier. Na een aantal dagen hectisch klussen en gedoe met de inspectie is iedereen er klaar voor. Het is tijd! Morgen ochtend brood halen en nog wat kleinigheden en de ‘rules of race’ nog een keer doorlezen en dan is het zo ver. Ik start om 12.20 en hoop ongeveer een week later op de Azoren aan te komen. Best spannend, de weersvoorspellingen veranderen per dag dus wat voor wind we gaan krijgen, we gaan het zien!
Aankomst Falmouth
Dinsdag ochtend om 03.00 uur zijn moe maar voldaan gearriveerd in Falmouth, na 3 dagen en 17 uur zeilen (524 zeemijl). Het eerste stuk tot Zeebrugge ging echt super relaxed, toen een stukje op de motor (geen wind) en daarna alles kruisen tegen de wind in. Onderweg flippers, geweldige beesten zijn het en gemak waarmee ze zich door het water bewegen is een fastastich schouwspel.
Nu naar de kroeg voor fish & chips.
Onderweg!
We zijn vanmorgen om 10.00 uur uit Nauerna vertrokken, nadat Yvonne ons naar de boot had gebracht. Om 12.00 uur tussen de pieren in IJmuiden en nu ter hoogte van Zandvoort. Het is echt prachtig weer en geweldige wind. En dan ook nog met stroom mee varen we nu met 8 knopen richting Zeeland. UK heer we come!
We zijn er bijna klaar voor…
Over ongeveer twee weken start de AZAB 2019, een wedstrijd vanuit Falmouth in Cornwall, Zuid Engeland heen en weer naar de Azoren. De start is 1 juli om 13.00 uur. Maar eerst vaar ik samen met mijn goede zeilmaat en neef Pim ter Hennepe naar Falmouth.
We vertrekken 24 mei. Dus nu, na allerhande technische voorbereidingen, en een waslijst aan veiligheidseisen vanuit de wedstrijd commissie is het nu tijd om alles op te ruimen in goed in te pakken.
Manchet van de Saildrive vervangen
Ik had een offerte aan gevraagd t.b.v. het vervangen van de manchet om de saildrive, dit is een rubber seal die het water buiten de boot houdt op de plek waar de ‘schroef’ door het vlak steekt. Deze manchet moet vervangen worden, ook omdat de verzekering dat van een booteigenaar verwacht….
De leverancier in kwestie zag geen mogelijkheid om de saildrive door het kleine nauwsluitende gat te halen, “misschien moest er wel een stukje uit de boot gezaagd worden”.
Dat leek mij geen goed plan, dus na wat speuren en goede adviezen van Rein (van BigTime) weet ik hoe het moet. Zie de foto’s, die spreken voor zich.
Tot Slot…
Het zit er bijna op, nog 300 mijl en dan ben ik weer thuis, maar de race is gezeild, de standen zijn genoteerd en voor mij is de AZAB 2015 voorbij. Het was een geweldige ervaring, met hoogte en wat diepte punten, waar ik overigens wel weer veel van geleerd heb. Het was een moeilijke race, met name door de windrichting en deze was voor Yenda niet echt optimaal. Er was extreem veel “voor de wind” varen en daar is mijn tuigage niet op ingesteld, dus ik veel “voor de wind afgekruisd”. En dan de windstiltes, daar werd je gek van. Ik lag bijvoorbeeld stil en dan was er een boot in de buurt die gewoon met een paar knopen aan het varen was, dan denk je onmiddellijk hoe kan dat nou, ik moet mijn zeilen beter afstellen, om na een kwartier te constateren dat het niet lukte… Ik kan er niets van, denk je dan.
Ik sta op nummer 8 in mijn klasse van de 10 boten die gefinisht zijn, en op nummer 33 van de 46 boten die gefinisht zijn. Er waren 62 deelnemers, en 16 zijn niet gefinisht. Mijn insteek was de race meedoen, achteraf had ik wel beter willen presteren, maar helaas, een paar verkeerde beslissingen genomen. Het zij zo… Maar ik had het voor geen goud willen missen.
Wat ook bijzonder was, was de kameraadschap tussen de zeilers onderling, dat was hartverwarmend. Dat is het speciale van shorthanded sailing (alleen of met z’n tweeën aan boord).
Ik wil jullie lezers ook bedanken voor het volgen en voor de enthousiaste en blij makende commentaren die ik heb ontvangen. Het was geweldig te merken dat er met mij werd meegeleefd.
En lieve Yvonne, dank je wel!
Finish 3 juli 2015
06.12 locale tijd zeil ik over de finish. Terug in Falmouth, waar ik iets minder dan een maand geleden met koorts en onder de pillen aan deze “race” begon. Wat een trip, zowel letterlijk als figuurlijk. Ja, het was geweldig. Het eerste deel ging als een speer, veel wind en hoge golven en stuurautomaat stress. Het tweede deel was ape relaxed qua weer, wel wennen aan die dagen lange windstiltes en het enorme geklapper wat daarbij hoort. Je denkt dan dat de zeilen kapot slaan of de mast of de verstaging er aan gaat, het doet gewoon pijn om er naar te moeten luisteren, maar je kan er echt niets aan doen. Qua wedstrijd erg moeilijk en slecht inschatbaar, ik heb een paar verkeerde beslissingen genomen en ben zodoende wel behoorlijk achterop geraakt. Maar ik heb er veel van geleerd, zo nu en dan een dipje, maar dat hoort er bij…
Het was prachtig, al die sterren, mooie luchten en die eindeloos wisselende zee, en de maan en oneindig veel sterren. En al met al, heerlijk gevaren.
En wat is het leuk om iedereen weer te zien, met alle verhalen. Ik was ff bang dat men al op weg naar huis was… (Plek 45, mm….?)
Nu lig ik hier in de haven en het waait harder dan het op de hele terug tocht heeft gedaan. We stuiteren hier met een paar boten tegen elkaar op lager wal. Zodadelijk naar de pub en morgen maar eens kijken wat het weer verder gaat brengen voor de terugtocht. Ook zin om weer naar huis te gaan!
Land
Land!
Wat moet het toch een ervaring geweest zijn in vroeger tijden, toen men nog niet wist wat er komen ging. Nu kan je het allemaal zien aankomen en toch is het leuk als je na 10 dagen weer land ziet. Ik vaar nu langs Bishops Rock, een enorme vuurtoren in het water (op een rots…), iets ten zuiden an de Isles of Scilly. Die ik trouwens ook met de kijker kan zien liggen.
Vandaag erg opgeschoten, hard gevaren en nu nog een mijl of 70.
De stroom gaat zo tegenstaan en die is hier niet mis. Zo als het er nu uitziet ben ik morgenochtend vroeg in Falmouth. Ik heb zin in een koud biertje!