Aankomst Ponta Delgada, op Sao Miguel Azores

De start inFalmouth was voor Yenda geen succes, na een uurtje rond varen op grootzeil voorafgaand aan de start had ik de indruk er 5 minuten over te doen; van een zekere ton naar de startlijn. Dit bleken er bijna 10 te zijn, gevolg 5 minuten te laat over de startlijn.

And we’re of! Er stond een lichte bries schuin van voren en we moesten zo hoog mogelijk varen om de ‘Menacle’ boei rechts van de boot te houden. Daarna kon ik iets meer de wind van opzij laten inkomen. Na wat gewissel van zeilen uiteindelijk op de gennaker er van door, dat ging redelijk goed. Na dat we de Scilly’s waren gepasseerd aan de wind richting de Azoren!

De eerste vier dagen waren aan de wind, de golfslag was kort en hevig. De boot maakte enorm klappen op het water, het leek wel of er iemand met een voorhamer op het schip aan het beuken was. De eerste echte stress kwam door een may-day bericht van Big Foot, een J105. Zij hadden ergens een scheur in de boot en maakten veel water. Na veel heen en weer gecommuniceer via de marifoon en begeleiding door Purple Mist zijn ze tegemoet gevaren door de reddingsdiensten van de Scillys.

De boot die toen nog bij mij in de buurt was heeft het helaas ook moeten opgeven, ik meen dat er iets was met z’n verstaging. Daarna twee dagen geheel alleen en niemand om me heen ( dat kan ik zien op de AIS). Het was stug doorvaren aan de wind met een korte golfslag die over de lange deining van de oceaan heen stond, het voelde alsof je in de wasmachine zat.

Na een windstilte, die er dan opeens is…, was daar opeens Je Vole met Udo en Sabine. Ze waren mij in de nacht van die windstilte voorbij gevaren (ik was in slaap gevallen en twee mijl naar achteren gedreven). “Oh shit, waar komen die vandaan!” Toen werd het opeens wel een heel stuk leuker, ik had een boot om tegen te varen, en die spanning hebben we bijna tot aan de finish volgehouden. Het laatste stuk rond het eiland werd ook geplaagd door windstiltes, heel erg frustrerend. Ik heb alles geprobeerd om die boot vooruit te krijgen, alle zeilen in alle mogelijke combinaties om net dat ene vlagje te pakken, zelfs nog de puts aan een lang touw overboord slingeren en dan snel binnenhalen, maar dat was toch te veel gedoe en niet handig. Op de finish was het ook nog even heel spannend, de Rainmaker kwam van de andere kant van het eiland en lag beter op de wind, maar gelukkig kon ik net voor hem finishen

Neptunis is the good guy today!
De hele nacht een constante wind uit de zelfde hoek en precies goed.
Heb niets hoeven trimmen, een uur slapen, ff kijken en hup weer naar bed. Man, ik kom nog uitgerust aan op dat eiland. Er zijn opeens wel weer boten in de buurt, twee zeilers, waarvan een voor en een achter mij. En beroepsvaart, een schip op weg naar Montreaul en een naar Frankrijk. Tenminste dat is het deel dat ik kan zien op de AIS, een straal van 24 mijl.

Jiiiihoeee!
Het gaat echt geweldig, ik wou dat jullie allemaal even mee konden varen om dit te ervaren.
Prachtige luchten, lichte deining met daaroverheen kleine golven, 17 knopen wind en ik vaar aan de wind 8,5 knoop door het water. Echt top, de boot loopt in deze omstandigheden als een tierelier.

Lekker bezig de hele dag met frutten… Vier zeil wissels, elk half uur alles bij stellen, de wind draait steeds een klein beetje en ik probeer toch steeds zo hard mogelijk te varen.
Vanmiddag opgepiepte broodjes met tonijnsalade en vanavond pasta met chorizo, zwarte olijven, etc. Sorry wel decadent, ik weet het, maar je moet toch wat met alleen maar zee om je heen. Leuk dat jullie zo meeleven.

Door tot de boter smelt.
Deze oude regel lijkt te kloppen. Het is vandaag echt lekker weer. Voor het eerst kan ik in een t-shirt naar buiten, de zon schijn en de temperatuur is duidelijk aan het oplopen, dat merkte ik gisteravond al. En de zee is knoertenblauw en peilloos diep. Nadeel echter is dat we een stuk langzamer gaan, nu ongeveer 5 a 6 knopen (1 knoop is gelijk aan 1 zeemijl is gelijk aan 1853 meter).
Ik heb gister geprobeerd een brood te bakken, nu zou ik adviseren, dat eerst een keer thuis te proberen, maar hoe moeilijk kan dat zijn? Nou, het is niets geworden, een harde klomp waar ik ongeremd fitness op heb staan doen bleek de helft te weinig water te bevatten.  Niet goed het recept gelezen… En later later water toevoegen werd het ook niet. Nou ja, op de terugweg een herkansing.
Ik ben nu 6 dagen onderweg en het gaat eigenlijk heel erg prima. Ik hoor wel stemmen zo nu en dan. Vannacht hoorde ik het acht uur journaal…. Maar dat is al het gepiep en gekraak om je heen. Ik heb wel veel zin in een koud biertje!

Recht zo die gaat!
Dit is zoals zeilen bedoeld is… 20 knopen bakstag wind en weinig golven en dan gemiddeld 7,5 knopen door het water. Rust in de tent, geen spullen meer die van de ene kant van de boot, net als je ze wilt pakken, naar de andere kant vliegen, zoals je schoenen. En de zon komt er ook nog aan! Wat wil je nu nog meer.
Eigenlijk moet de spi er op, maar ik vind het eigenlijk wel best zo, niet echt een wedstrijd mentaliteit, dat weet ik, maar toch gewoon even genieten. Morgen ochtend of vannacht zakt de wind nog iets in en gaat die er wel op. Nu boekje lezend en chillen…

Het schiet best op. Ik verwacht zaterdag avond op de Azoren aan te komen. Dan heb ik het in een dikke week gevaren, moet de wind wel een beetje blijven staan natuurlijk.
Ik ga nu proberen een brood te bakken.

De wind waait hier nog steeds uit de zelfde hoek… En even hard… Golfhoogte is heel moeilijk in te schatten, maar ik schat variërend tussen de 2 en 5 meter, sommige zijn best indrukwekkend en zo nu en dan knalt en een bult water over de boot heen. Maar vandaag ben ik veel binnen, ik probeer de slapeloze nacht van gister een beetje in te halen. Je weet maar nooit wat er allemaal nog op je pad komt. Ik heb vandaag een cadeau van Jac uitgepakt, dat mocht pas na 72 uur, nou twee pakken meel om je eigen brood te bakken en twee boeken tegen de verveling! Wat een leuk cadeau, maar de verveling moet nog komen, tot nu toe best druk mat van alles en nog wat.

Met onder andere de stuur automaat… Maar dat heeft yvonne al gemeld.
Het waait niet echt heel hard, tussen de 20 en 35 kn, maar er staan ondertussen flinke rollers die het sturen moeilijk maken. En weinig rust geven aan boord. Ik had per ongeluk de schakelaar van de navigatie met m’n elleboog uitgetikt en gelijk weer aangezet. Maar dan schakel je wel direct de stuur automaat uit dus snel naar buiten om de boel weer opnieuw in te regelen, maar hij wilde niet meer, deed wel iets maar leek wel een oude sok, veel te traag, veel te langzaam echt geen beginnen aan. Het leek mij dat er iets was met de computer, dus die gewisseld naar de jefa versie, ook geen resultaat. Toen toch maar die andere drive geprobeerd en ja toen hij deed het weer. Maar al met al ben ik daar de hele nacht mee bezig geweest en sturen ondertussen…
Gelukkig helpt Yvonne mij door mijn dipjes heen, door haar opbeurende mails! Ben ik heel erg blij mee.
Door al dat gedoe, niet functionerende stuurautomaat, zelf sturen en ondertussen andere dingen doen heb ik een aantal vervelende klap gijpen gehad, een waarbij het compas van de stuurstand gemaaid is. Daar ontstond een gat van een cm of 10. Heb ik dichtgemaakt met schoeven en plastic L-mappen. Werkt prima.

Nu gaat het allemaal weer picobello, en morgen gaat het minder waaien. Ik wil natuurlijk eigenlijk met een boekje aan dek in de zon zitten!

Voor degene die Bertram op dit blog volgen en zich afvragen waarom hij steeds meer in de achterhoede zit.Vannacht ontving ik het volgende bericht

This is Yenda. I have a problem with my auto pilot. I will steer to ponta delgada by hand . and to rest and eat remain on the same spot for times.
Things are under controle.

Bertram gaat dus bijliggen. Hij heeft een extra stuurautomaat bij zich, maar blijkbaar is er iets anders aan de hand.Duimen maar!

Het is indrukwekkend, het is hier prachtig weer maar wel 30 kn wind. De stuur automaat heeft het erg moeilijk met deze koers. Er zijn al een paar uitvallers om deze reden. Ik kruis af voor de wind en dat kost veel tijd en mijlen. Maar anders krijg ik steeds ongewenste gijpen en gaat de boel stuk. En zelf sturen is geen optie als je alleen bent. Dus dan maar achterin eindigen maar wel op mijn manier. Het is wel een rodeo rit, we (de boot en ik) stuiteren alle kanten op. Vannacht veel brekers rond de boot en dat schuim van die golven geeft licht, althans zo lijkt het, heel gaaf en indrukwekkend.
Het is wel een gekke gedachte dat je hier in je eentje midden op die grote zee zit. Er is weinig leven om me heen, net nog contact gehad met Bee Jolly, de enige boot op mijn AIS scherm, zo nu en dan een verdwaalde meeuw en that’s it….