06.12 locale tijd zeil ik over de finish. Terug in Falmouth, waar ik iets minder dan een maand geleden met koorts en onder de pillen aan deze “race” begon. Wat een trip, zowel letterlijk als figuurlijk. Ja, het was geweldig. Het eerste deel ging als een speer, veel wind en hoge golven en stuurautomaat stress. Het tweede deel was ape relaxed qua weer, wel wennen aan die dagen lange windstiltes en het enorme geklapper wat daarbij hoort. Je denkt dan dat de zeilen kapot slaan of de mast of de verstaging er aan gaat, het doet gewoon pijn om er naar te moeten luisteren, maar je kan er echt niets aan doen. Qua wedstrijd erg moeilijk en slecht inschatbaar, ik heb een paar verkeerde beslissingen genomen en ben zodoende wel behoorlijk achterop geraakt. Maar ik heb er veel van geleerd, zo nu en dan een dipje, maar dat hoort er bij…
Het was prachtig, al die sterren, mooie luchten en die eindeloos wisselende zee, en de maan en oneindig veel sterren. En al met al, heerlijk gevaren.

En wat is het leuk om iedereen weer te zien, met alle verhalen. Ik was ff bang dat men al op weg naar huis was… (Plek 45, mm….?)
Nu lig ik hier in de haven en het waait harder dan het op de hele terug tocht heeft gedaan. We stuiteren hier met een paar boten tegen elkaar op lager wal. Zodadelijk naar de pub en morgen maar eens kijken wat het weer verder gaat brengen voor de terugtocht. Ook zin om weer naar huis te gaan!

Land!
Wat moet het toch een ervaring geweest zijn in vroeger tijden, toen men nog niet wist wat er komen ging. Nu kan je het allemaal zien aankomen en toch is het leuk als je na 10 dagen weer land ziet. Ik vaar nu langs Bishops Rock, een enorme vuurtoren in het water (op een rots…), iets ten zuiden an de Isles of Scilly. Die ik trouwens ook met de kijker kan zien liggen.
Vandaag erg opgeschoten, hard gevaren en nu nog een mijl of 70.
De stroom gaat zo tegenstaan en die is hier niet mis. Zo als het er nu uitziet ben ik morgenochtend vroeg in Falmouth. Ik heb zin in een koud biertje!

Nog 199 mijl naar het zuidelijkste puntje vande UK, lizzard point.
Vandaag een mooie zeildag achter de rug. Na een hele nacht regen ging om een uur of 11 de zon schijnen, en die schijnt hier behoorlijk, met een lekker lopend windje er bij bijna de dag op de gennaker gevaren. Ging heerlijk.
Wat heel mooi was, eigenlijk gister, was de oceaan deining, ik denk dat het kwam omdat ik het continentaal plat op voer, hier gaat het van ongeveer 3000 meter diep naar 150 m diep.
Er stond een hele lange trage deining met een hoogteverschil van een meter of 6 schat ik. Maar hoe bergen water die traag en zonder enig gespetter onder de boot doorlopen, en dan met de zon er op… Prachtig!
Gister ook oom familie dolfijnen naast de boot, waarbij moeder en kind aan het synchroon zwemmen waren en pa er een beetje omheen draaide. Wat leuk was dat ze echt helemaal uit het water sprongen, echte flippers dus.
Verder nu duidelijke toename van scheepvaart en meeuwen.
Zo nu eens gaan kijken wat de pot schaft, en lekker hard The Doors op.

Superdag, veel mijlen gemaakt, hard gevaren en mooi weer.
Verder weinig bijzonderheden, veel gelezen, genoten van vers brood. Veel over de route nagedacht en gewikt en gewogen, contact gehad met Scherzo en gister met Surprise.
Ga nu koken, bruine bonen met rookworst, paprika, zoete aardappel enz… En een biertje er bij.
In een rechte lijn nog 420 mijl te gaan voor ik bij de Menaclas ben, een rotsformatie in zee nabij Falmouth, waar ik omheen moet varen, dat zou in een dag of drie te doen moeten zijn.
We gaan het zien. Nu is het genieten van zeilweer!

Tadaaa!
Mijn eerste Yenda brood is een feit, de oven was iets te heet denk ik.
Morgenochtend vers brood! Komt goed uit want wat ik nog had was allemaal beschimmeld. Er begint wel meer te schimmelen hier, misschien moet ik morgen maar alle bananen opeten voor ze verrot zijn, en de kaas is ook van nationaliteit veranderd.
Verder hier een rustige dag, na een windstille, onrustige en mistige nacht met heel slecht zicht en constant wisselende winden. Dus vanmorgen veel slaap in gehaald en veel gelezen.
Vandaag een lekker vaartje de goede kant op, en zo het zich laat aanzien blijft dat nog wel twee dagen zo. Ik hoop dat ik een beetje mijlen kan maken de juiste kant op.

En zitten nu twee boten bij mij in de buurt, de Schertzo en de Surprise, de laatste zie ik op de ais. Dat geeft toch wel een goed gevoel, ik denk soms dat iedereen er al is en dat ik de hekkensluiter ben, maar ik weet ook dat dit niet kan, maar als je zo langzaam voortgang maakt ga je toch denken dat het aan jou ligt..

On the move!
Er is weer wind, heerlijk! Zeilen maar richting Falmouth!
Ik vrees dat het maar etmaal duurt, maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Er zitten zoveel draaiingen in het weer dat er ook niet omheen te varen valt en dan loop je ook het risico dat je weer heel erg om vaart. Dus ik ben gisteren ongeveer een dag naar het noorden gevaren om daar de wind te pakken, die ook een een strook richting Falmouth doorloopt.
Gisteravond begon het te waaien, heel erg in lijn met de gribfiles.
Bakstag windje, 17 knopen en Yenda loopt rond de 7. Prima zo!

Vanmorgen om zes uur, had zonder enige reden de stuurautomaat vrijgenomen. Hij was vanzelf op stand-by gegaan, waarom? Ik heb geen idee…
Maar nu doet ie t weer ( we keep our fingers crossed)

Er gebeurt hier niet zo veel, behalve dat het de hele dag bijna niet waait en dus alles in de mast heen en weer klappert als een idioot en ik daar wel een beetje klaar mee ben. Op dit moment waait het 6,1 kn en gaan we 3,18 door het water onder een klapperende spi.
Ik vaar nu 345 graden, dus eigenlijk 65 graden de verkeerde kant op. Maar ik hoop dat ik zo sneller en langer in de wind zit. We gaan het zien. (Ik heb nu een gemiddelde snelheid van 4,9 knopen door het water.)
Ik hoorde vandaag over de marifoon dat iemand het opgaf. Zij zijn gaan motoren naar een plek met meer wind. Zo zie je maar weer ,het kan altijd weer anders.
Mijn AIS heeft kuren, een deel doet het niet meer en dat lijkt door de antenne te komen, ik heb alle verbindingen bekeken en kan niets raars vinden. Alleen de connectie bovenin de mast niet, dat moet maar wachten. Niet belangrijk genoeg om me zelf met gevaar voor eigen leven de mast in te hijsen.
Nog steeds geen walvis te zien, het is een eindeloze lichtblauwe glinsterende zee waar ik graag zo’n pluim uit zou willen zien opstijgen, maar helaas, ik denk dat ze om zwemmen…

Ik heb al 16 uur windstilte, althans variabele wind 4-5.
Komt uit alle hoeken en er is niet op te sturen, wordt er gek van. En het gaat ook nog wel een tijdje duren. Ik heb een verkeerde beslissing genomen, had vanaf de Azoren pal noord moeten gaan varen… Nu niets meer aan te doen en ik ben blij dat ik genoeg eten en drinken aan boord heb.

Zonsondergang ergens op de Atlantische oceaan, in de Kuip met koffie en lekkere koekjes en Willie Nelson zingt over blue skies… Tja dat is eigenlijk wel wat ik voor ogen had.

Na een onstuimige nacht met behoorlijk veel wind is het nu heel erg rustig. Ik heb vanmiddag een stuk echt super gevaren onder de spi, nu zakt de wind een beetje weg. Dit was ook voorspeld. Het wordt een klapperende nacht maar ik hoop dat ik de spi kan laten staan, want het gaat eigenlijk nog best heel prima.
Het gaat hier uitstekend! Ik moest even omschakelen, ook dat het waarschijnlijk een aardig stuk langer gaat duren dan de heenreis, maar die was dan ook wel heel erg vlot. Het duurt echt wel een paar dagen voor dat je je ritme hebt gevonden. Ik realiseerde mij vanmiddag dat mijn beweegruimte ongeveer 6 m2 is, dan tel ik het voordek niet mee, want daar ga ik alleen naar toe als het nodig is. Maar de horizon daarentegen is eindeloos. Nog steeds geen walvissen gezien. Er zitten een aantal zeilers om mij heen, ik zie ze niet, maar wel op de AIS, en een paar vrachtboten die geruisloos aan de horizon voorbij schuiven. En vanmiddag een vlieg?! Dat zal wel een verstekeling wezen. En soms een meeuw die een tijdje om ie heen vliegt met vleugels die dan net niet het water raken.

Yvonne en Lies hebben mij uitgezwaaid vanaf een boot, de Moby Dick, hoe kan het ook anders…. Dat was gister om 12.20 de start van Leg 2 naar Falmouth.
Het was geweldig dat ze er waren, heel gezellig, we hebben o.a. leuke trips gemaakt en cocktails gedronken op het terras en een beetje aangeklooid. Daarnaast was het ook buitengewoon met alle zeilers, er was een super relaxte en openhartige sfeer, heel bijzonder.

Nou ik moest wel weer even wennen om weer alleen te zjn. Ik mis het gezelschap maar ga ook weer lekker varen. Bij de start mis ik ervaring en start bijna achterin het veld, ach op zon afstand maakt dat geen fluit uit!
Na een uurtje of zo raken alle boten verstrikt in een windstilte. Iedereen vaart dan een ander kant op, er is geen pijl op te trekken. De nacht die volgde was ook een grote windstilte, soms een knoop of 6 wind. En dan maar heel voorzichtig aan de wind uit de stilte proberen te varen. Gevolg: bijna niet geslapenen dus ook erg weinig vooruitgang geboekt. Nu is het 14.30 en vaar ik tussen de 6 en 7 knopen, met een wind van tussen de 15 en 20 knopen (bakstagwind). Mijn grote dilemma is de spi. Ik ben vanochtend flink uit het roer gelopen op de spi, bijna plat. Het waait eigenlijk te hard om in je eentje te spinakeren…, maar we gaan maar 6,5 kn.?
Tja, daar ga ik nog maar even over denken.
Tot later