Het zit er bijna op, nog 300 mijl en dan ben ik weer thuis, maar de race is gezeild, de standen zijn genoteerd en voor mij is de AZAB 2015 voorbij. Het was een geweldige ervaring, met hoogte en wat diepte punten, waar ik overigens wel weer veel van geleerd heb. Het was een moeilijke race, met name door de windrichting en deze was voor Yenda niet echt optimaal. Er was extreem veel “voor de wind” varen en daar is mijn tuigage niet op ingesteld, dus ik veel “voor de wind afgekruisd”. En dan de windstiltes, daar werd je gek van. Ik lag bijvoorbeeld stil en dan was er een boot in de buurt die gewoon met een paar knopen aan het varen was, dan denk je onmiddellijk hoe kan dat nou, ik moet mijn zeilen beter afstellen, om na een kwartier te constateren dat het niet lukte… Ik kan er niets van, denk je dan.
Ik sta op nummer 8 in mijn klasse van de 10 boten die gefinisht zijn, en op nummer 33 van de 46 boten die gefinisht zijn. Er waren 62 deelnemers, en 16 zijn niet gefinisht. Mijn insteek was de race meedoen, achteraf had ik wel beter willen presteren, maar helaas, een paar verkeerde beslissingen genomen. Het zij zo… Maar ik had het voor geen goud willen missen.
Wat ook bijzonder was, was de kameraadschap tussen de zeilers onderling, dat was hartverwarmend. Dat is het speciale van shorthanded sailing (alleen of met z’n tweeën aan boord).
Ik wil jullie lezers ook bedanken voor het volgen en voor de enthousiaste en blij makende commentaren die ik heb ontvangen. Het was geweldig te merken dat er met mij werd meegeleefd.
En lieve Yvonne, dank je wel!